Deze pasta wordt vaak overschaduwd door carbonara. Dit is het minder bekende broertje. Grappig wel, aangezien het recept bijna hetzelfde is.
Dit is waarschijnlijk de pasta die ik het vaakst maak: simpel, enorm lekker, en bijna onmogelijk om te verpesten. Je moet echt je best doen om dit te laten mislukken.
Als we het recept puur traditioneel bekijken, hoort er Pecorino Romano in. Dat geldt trouwens ook voor carbonara. Maar ik vind dat Pecorino snel de hele smaak overneemt en andere smaken naar de achtergrond drukt. Zonde, vind ik, dus ik gebruik meestal een mix van Parmigiano en Pecorino.
Tomatenpulp is mijn vaste keuze. Tomaten zijn niet altijd in het seizoen, en de smaak is niet consistent. Dit is bij tomaten in blik wél. Gepelde tomaten uit blik zijn dikke prima om te gebruiken, maar ik gebruik pulp voor het gemak. De keren dat ik voor gepelde tomaten ga, pak ik ook altijd even de staafmixer.
Spaghetti is traditioneel, maar ik vind het zelf fijner bij deze saus om een kortere pasta zoals fusilli of penne te gebruiken. Dat vind ik beter passen bij de saus.
Gebruik vooral wat je in huis hebt, maar dit is hoe ik ’m het liefst maak.

Dit recept is voor 2 porties, maar ik ben een grote eter, dus misschien zijn het er voor jou 3.